Onvoldoende zelfgenoegzaamheid en een climax met mijn eigen beeld in de spiegel

Worstelend om een hoogtepunt te bereiken, staarde ik naar mijn spiegelbeeld, verlangend naar aanraking. Onverwacht kwam het klaar en spetterde de spiegel. De aanblik van mezelf die klaarkwam liet me sprakeloos, maar toch tevreden.

Na een lange werkdag merkte ik dat ik hunkerde naar wat zelfgenoegzaamheid. Ik kleedde me uit en stapte op de spiegel af, mijn ogen vergrendeld door mijn eigen spiegelbeeld. Ik begon mezelf aan te raken, mijn hand bewoog ritmisch op en neer. In de spiegel kon ik elk detail zien, mijn bewegingen galmden weer naar me terug. Ik kreunde zachtjes, mijn adem stokte toen ik dichter bij het randje kwam. Toen gebeurde er iets vreemds. Ik zag mijn eigen reflectie klaarkomen, een relatie van even lange duur dan ik. Het was alsof mijn beeld in de spiegel met me klaarkwam, een surrealistische ervaring die me buiten adem liet. Ik stapte weg van de spiegel, mijn hart neukend. De aanblik van mijn eigen intieme spiegeling van zowel genot als ongemak. Het was een moment van zelfbewustzijn en een uniek gevoel van zelfgenoe verbondenheid, een moment dat me met elkaar verbond.