Η αγάπη μου για τον κοντινό μου αδερφό.

Ο κοντινός μου αδερφός έχει μπει πρόσφατα στο μυαλό μου και λαχταρά μια καυτή συνάντηση. Παρά τον οικογενειακό μας δεσμό, δεν μπορώ να αντισταθώ στην επιθυμία να εξερευνήσω τη σεξουαλική μας χημεία.

Μεγαλώνοντας, ο πιο κοντινός μου συγγενής και εγώ πάντα μοιραζόμασταν ένα μοναδικό δεσμό.Ενώ οι περισσότεροι θα το θεωρούσαν περίεργο, η σχέση μας ήταν πάντα λίγο... αντισυμβατική.Βλέπετε, ποτέ δεν ήμασταν απλά αδέλφια.Πάντα ήμασταν κάτι παραπάνω από αυτό.Πάντα μας τράβαγε ο ένας τον άλλον με τρόπο που δύσκολα εξηγείται.Δεν είναι μόνο μια δυναμική αδελφού-αδερφής, είναι κάτι βαθύτερο, πιο οικείο.Και τώρα τελευταία, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αντισταθούμε στην παρόρμηση να πάμε τα πράγματα στο επόμενο επίπεδο.Κάθε φορά που ήμασταν μόνοι, ο αέρας μεταξύ μας πυκνώνει από την προσμονή.Οι ματιές μας καθυστερούν, τα αγγίσματά μας καθυστέρησαν ακόμα περισσότερο.Ένα παιχνίδι γάτας και επιθυμίας για χορό, επιθυμία και ερωτητικότητα.Πόσο καιρό όμως μπορούμε να αντισταθούμε; Πόσο καιρό πριν μπορούμε να αντισταθτούμε στην απαγορευμένη ένταση; Αλλά τι είδους παρότρυνση; Η παρόρμησή μας είναι πάλι απαγορευμένη; Η παρότρηση να αντισταθούμε και να σκοτώσουμε και οι δύο, είναι σωστή; Τότε η παρότρωση, η παρόνηση είναι και η διασταύριση; Τότε τι μπορούμε να κάνουμε, η παρόρμησις και η παρόγκωσή μας είναι και πάλι επιζουσα.